SÜNBÜLZADE VEHBİ (?-1809)
18. yüzyıl divan şairlerinden olan
Sünbülzade Vehbi'nin asıl adı Mehmet'tir. Ne zaman doğduğu ile ilgili
kaynaklarda kesin bilgi bulunmamaktadır. Maraş'ta "Sünbülzadeler" diye bilinen
ailenin bireylerindendir. Babası, kendisi gibi şair olan Reşit Efendi'dir.
Oğluna "Vehbi" ismini vermiş olan Sünbülzade Vehbi daha sonra bu mahlasla
ünlenmiştir.
Sünbülzade Vehbi, çeşitli yerlerde uzun
bir süre kadılık görevinde bulunur. Farsçayı çok iyi bilmesinden ötürü I.
Abdülhamit tarafından İran'a elçi olarak gönderilir. Elçilik görevindeyken
Bağdat valisi ile aralarında anlaşmazlık çıkar. İdam cezasına çarptırılmış olsa
da yakın dostları sayesinde bu cezadan kurtulur.
Sünbülzade Vehbi, ağır romatizma
hastalığıdnan 1809'de hayata veda eder. Mezarı İstanbul Edirnekapı
dışındadır.
Edebi Kişiliği
- Mesnevi ve Türkçe-Farsça sözlüğü ile ön plana çıkar.
- Şiirlerinde yerel konulara değinmiş, günlük hayatta kullanılan
atasözleri ve deyimleri kullanmıştır.
- Şiirde daha çok şekle önem vermiştir. Şiirleri, lirizmden uzak kuru bir
anlatıma sahiptir.
- Oğlu için kaleme aldığı "Lütfiyye" ismindeki
eseri bir nasihatname kitabı olup önemli eserleri
arasında yer alır.
- Türkçe- Farsça manzum bir sözlük özelliği gösteren "Tuhfe-i
Vehbi" isimli eseriyle bilinir.
Eserleri
Dîvân: 5732 beyitten oluşan divanını III. Selim'e
sunmuştur.
Lütfiyye: Nasihatname türünde kaleme aldığı
bir eserdir.
Tuhfe-i Vehbi: Farsça-Türkçe manzum sözlük şeklinde
hazırlanmıştır.
Nukbe-i Vehbi: Arapça-Türkçe
manzum sözlük şeklinde hazırlanmıştır.
Ayrıca bakınız
Keçeçizade İzzet Mola (1785-1829)
Sünbülzade
Vehbi (?-1809)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder