Edebiyat Okulu: Uyak (Kafiye)

UYAK (KAFİYE)

Mısra sonlarındaki ses benzerliğine uyak (kafiye) denir. Edebiyatımızda İslamiyet'ten Önceki Türk edebiyatından itibaren uyağın kullanıldığı görülür. Bu dönem edebiyatında genellikle yarım uyak kullanılmıştır. Bu dönemde şiirler sözlü olarak söylendiği için "kulak için kafiye" anlayışı esastır. Divan edebiyatıyla bu anlayış değişmiştir. "Göz için kafiye" anlayışına geçilmiştir. Bu dönemde tam ve zengin uyak rağbet görmüştür. Çağdaş Türk şiirinde uyak serbest şiir anlayışıyla beraber önemini yitirmiştir.

Başlıca uyak çeşitleri:

a. Yarım Uyak

b. Tam Uyak

c. Zengin Uyak

ç. Tunç Uyak

d. Cinaslı Uyak

Ayrıca bakınız

Uyak (Kafiye)