UYAK (KAFİYE)
Mısra sonlarındaki ses benzerliğine uyak (kafiye) denir. Edebiyatımızda İslamiyet'ten Önceki Türk edebiyatından
itibaren uyağın kullanıldığı görülür. Bu dönem edebiyatında genellikle yarım
uyak kullanılmıştır. Bu dönemde şiirler sözlü olarak söylendiği için dönemin
kafiye anlayışında "kulak için kafiye" anlayışı esastır. Divan edebiyatıyla birlikte bu
anlayış değişmiştir. "Göz için kafiye" anlayışına geçilmiştir. Bu dönemde tam
ve zengin uyak rağbet görmüştür. Çağdaş Türk şiirinde uyak serbest şiir
anlayışıyla beraber önemini yitirmiştir.
Başlıca uyak çeşitleri:
Başlıca uyak çeşitleri:
a. Yarım Uyak
b. Tam Uyak
c. Zengin Uyak
ç. Tunç Uyak
d. Cinaslı Uyak
Ayrıca bakınız
Ayrıca bakınız
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder